Złość

Ana

Szuflady komody aż proszą o zajrzenie
studenckich lat beztroski snuje się wspomnienie
w starym pamiętniku,gdzie ludzie się wpisują
taki wpis znalazłam i Wam go tu cytuję:

Kicha na mnie prezydent Francji.
Gwiżdżę na to.
Nic o mnie nie wie premier Chin.
Mam to gdzieś.
Nie znają mnie w Islandii.
Ja tam również nie znam nikogo.
Nie wie, że istnieję,
słynna aktorka, jak jej tam...
Ja jej również nie zauważam.
Nie słyszeli o mnie w Kenii,
w Australii i Tadżykistanie.
Obejdzie się.
Komuś w ONZ nic nie mówi
moje nazwisko.
Nie umrę od tego.

Ale kiedy ty, najmilsza,
zachowujesz się czasem tak,
jakbym w ogóle nie istniał,
to - wybacz - ale wtedy
po prostu
mam ochotę cię udusić!

Cowboykash

Cóż za utwór to straszliwy, jakaż złość on niego bije
Skoro szperasz w tej szufladzie, to cóż jeszcze ona kryje

Może wyjmij ją po prostu, i ją obróć dnem do góry
Wtedy więcej takich wersów się posypie tak jak wióry Smile

Ana

Wedle Kowboyowych rad
poszperałam po komodzie
ale treści w niej zawarte
już niestety nie są w modzie
Dzisiaj nowe pokolenie
nie docenia piękna wiersza
dzisiaj żądzą komputery-
a to wiedza już jest szersza
Lecz cóż z tego,że jest szersza
jak za grosz w niej brak liryki
jak tu miłość komuś wyznać
gdy w tych słowach brak muzyki
mega bity kilo bajty
nie chcą zagrać w stylu country
Więc ci młodzi są biedniejsi
i ubożsi o strof piękno
ale za to może łatwiej
w życiu swym porażkę przełkną.

Cowboykash

Ot i cała kwintesencja, jest zawarta w Twoich słowach
Nie ma czasu na wierszyki - komputery wszystkim w głowach

A to przecież miła sprawa, wiersz napisać z głębi duszy
Ale wcale to nie łatwe, tutaj trzeba głową ruszyć Smile

Nic internet nie pomoże, i komputer nie podpowie
Żeby powstał jakiś wierszyk, trzeba mieć olejek w głowie Smile