Dierks Bentley - Up On The Ridge

Countrowiec

Dzisiaj (8 czerwca) oficjalna premiera nowego albumu Dierksa. W internecie już jest i właśnie go słucham. Za wcześnie jeszcze na jakąś obiektywną opinię,ale tak na szybko napisze kilka słów. Nie mogę się powstrzymać Wink

Płyta znakomita, równa, świetnie zaaranżowana i zrealizowana. Może to zbyt śmiałą teza, ale to chyba najlepszy dotąd album Dierksa. No i to w końcu bluegrass! Do tego gościnnie: Alison Krauss, Chris Thile & Punch Brothers, Ricky Skaggs, Tim O'Brien, Sam Bush, Miranda Lambert, Jamey Johnson & Kris Kristofferson. Na bank to kupię!!!! Piszcie co myślicie.
Pozdrawiam wszystkich,
Rafał "Countrowiec"

Cowboykash

Napaliłem się strasznie i.......przyznam że nie powaliła mnie ta płyta (słuchałem fragmentów z każdego utworu)

Kolejna płyta którą śmiało mogę sobie odpuścić.
Pierwsze trzy czy cztery utwory - całkowicie nie mój gust i takie przygnębiające jakieś choć chyba czwarty to znany kawałek, ale po pierwszych trzech i ten najchętniej bym ominął.
Na całej płycie podobają mi się 2 utwory, po kolejnym "zastanowieniu" dołożyłbym jeszcze jeden, a po jeszcze następnym zastanowieniu tak już zupełnie na siłę i na zasadzie OGROMNEGO przymrużenia oka i "za karę" dołożył bym może jeszcze jeden.

Niestety płyta jak na moje upodobania bez rewelacji. Oczywiście jest fajna technicznie, bo grają tam wspaniali instrumentaliści więc nigdzie nie jest niczego za dużo, albo za mało , ale to nie ten klimat który porywa moje serce.
Według mnie w skali od jeden do pięciu - skromne 1,5. Sad

Rzeczywistość pokazała że wspaniali muzycy to jeszcze nie wszystko. Płyta bezpłciowa- jestem zawiedziony.

Zresztą płyta Dierksa z 2009r zatytułowana "Fell That Fire" także mnie nie zachwyciła i ja zaliczam ją do płyt "ćwierć country'owych".
Dużo łomotu, dużo rżnięcia gitar i takie to nijakie niestety.
Ni to pop, ni rock, takie nie wiadomo co. Pitu, pitu i tyle.

To przynajmniej ta ostania płyta jest chociaż bluegrassowa, więc uczciwie country,owa, ale to nie to co lubię.

Mam nadzieję że się nikomu nie naraziłem Smile

jeśli tak to przepraszam, ale mam prawo do własnego zdania.

Countrowiec

Małe sprostowanie. Zagalopowałem się i błędnie wymieniłem Ricky Skaggsa w gronie instrumentalistów na tym albumie. Chodziło mi o Chrisa Thile. Dopiero teraz to wychwyciłem. Warto również wspomnieć, że w nagraniach wziął udział także Rob Ickes, Vince Gill, Sam Bush, Bryan Sutton, Stuart Duncan, The Del MCoury Band i inni. Cały dzień słucham tego albumu i coraz bardziej mi się podoba. Może jednak Cowboykashu się do tego krążka przekonasz? Smile

Countrowiec

Co taka cisza? Nie słyszeliście jeszcze tej płyty czy jak? Napiszcie parę słów Wink

Cowboykash

Tak jak rozmawialiśmy na privie, wsłuchałem się w tę płytę, no i może teraz podoba mi się (w miarę) 6 kawałków w porywach do 7-miu.
Ale nie jest to płyta zachwycająca Sad

Rzekł bym nawet, że mocno "taka sobie", czyli takie zwykłe "pitu pitu" - do luźnego słuchania podczas innych zajęć.
Natomiast pierwsze cztery utwory są całkiem na "NIE" a już pierwsze dwa to zupełna porażka- nie jestem w stanie ich znieść- krew mi z uszu płynie.

Countrowiec

A ja z kolei bardzo ten album polubiłem. Myślę, że to jedna z najlepszych płyt Dierksa i z pewnością często będę do niego wracał. Może ktoś jeszcze się wypowie?

Huberts

Z chęcią się wypowiem jak posłucham. Jak na razie nie dobiegła do mnie ta płyta.
Czekam z niecierpliwością, bo widzę, że spore kontrowersje wywołuje.

Pzdr.

Huberts

Dotarła...

Wstępne przesłuchanie mówi: Po wymianie wokalisty, aranżera wokali (z niewielkimi wyjątkami, o których poniżej) byłaby bardzo dobrą płytą. Przecież bluegrassowy wokal nie musi się (przepraszam za porównanie) przeciągać jak kot po całym dniu lenistwa a tutaj tak brzmi (prawie) wszystko - flaki z olejem, mydło i flegma. Pod kątem muzycznym i instrumentalnym płyta jest bardzo dobra. Tylko nie wiem czemu wokaliści postanowili być w większości utworów bardziej bluegrassowi niż sam bluegrass. A Dierksowi jakoś tak brakuje rejestrów i jakby nie w swoich tonacjach śpiewa.

A już próba covera z utworu U2 "Pride" powinna pozostać w studio i zostać czym prędzej skasowana - żenada.

"Rovin' Gambler" fajny, strasznie tradycyjny (nawet jak na bluegrass), takich i lepszych utworów są jednak pęczki.
"Draw me a map" sympatyczna balladka miło się słucha, chyba najlepszy utwór na całej płycie.

Podsumowanie: NIE KAŻDY MOŻE GRAĆ I ŚPIEWAĆ BLUEGRASS. Dierks Bentley najwyraźniej nie powinien.

To moja subiektywna opinia.
Może, jak się zmuszę żeby jeszcze posłuchać tej płyty dłużej, zmienię nieco zdanie, ale raczej pierwsze wrażenie nigdy mnie nie oszukało w kwestiach muzycznych.

Pzdr.

Countrowiec

Pamiętaj Hubercie, że naprawdę dobra płyta nie od razu odkrywa wszystkie swoje tajemnice…. Wink

A tak poważnie - dzięki za opinię. Mam nadzieję, ze głosów pojawi się więcej i wspólnie podyskutujemy o tym albumie. Odnosząc się do Twojej wypowiedzi częściowo się z nią zgadzam. Instrumentalnie – znakomicie. To nie przypadek zresztą, wystarczy spojrzeć na skład muzyków, których Dierks zaprosił do wspólnego grania. Co do wokalu faktycznie jest on tutaj specyficzny, ale można to również poczytywać na plus w zależności od gustu. Mi to absolutnie w niczym nie przeszkadza,a nawet dodaje pewnego "smaczku". Bardzo też mnie cieszy zaproszenie do nagrania J. Johnsona (co za wokal!) i Mirandy Lambert. Myślę, że to strzał w dziesiątkę. Najbardziej jednak lubię utwory „Senor (Tales Of Yankee Power)” , „Fiddlin' Around” oraz „.Love Grows Wild”. A „Pride” to chyba rzeczywiście niewypał……nijak nie pasuje mi do tego albumu. Doprawdy zastanawia mnie powód dla którego się tutaj znalazł. Ta interpretacja jest irytująca!! Podoba mi się ten bluegrassowy Dierks. A Wam? Smile

Gość

może będzie z nią jak z płytami J.J. Cale'a - im więcej się ich słucha, tym bardziej się podobają. Bo jak na razie mnie również nie zachwyca - akurat Pride i draw me a map spodobały mi się najbardziej, ale jakośtak "bez jajec" ta płyta - przynajmniej takie odnoszę wrażenie w tej chwili.

Cowboykash

To widzę , że jednak nie zbaraniałem, bo nie tylko mnie średnio się podobało.

P.S. Kuba

Sorry! To o co prosiłeś dojechało, tyle że ........o ja durny....zapomniałem Ci przekazać Sad

HonkyTonkVille

Slucham i slucham tego Ridgea. Zgadzam się z przedmówcą, świetna płyta. Muszę się trochę bardziej w nią zagłębić bo jeszcze jej do końca nie ogarnąłem, ale generalnie to nie rozumiem tutaj ludzi którzy krytykują. Do tego co tu już powiedziano pozytywnego dodam, że Dierks wokalnie jest znakomity i na tej płycie jeszcze bardziej pokazał swoje możliwości. Oczywiście instrumentalnie super robota i produkcja też robi wrażenie, ale bez dobrego wokalu country nigdy nie zachwyci, a Dierks zachwyca.

To co napisał kolega Hubertus o wokalu Dierksa to w ogóle jest dla mnie niezrozumiałe. Wokal Dierksa wnosi nową wartość do muzyki country i do bluegrassu. Trzeba wyjść poza schematyczne myślenie jak powinno coś brzmieć a jak nie. Nic gorszego w podejściu do muzyki niż być ortodoksem.

Huberts

Absolutnie ortodoksem nie jestem. Tym bardziej bluegrassowym, cenię sobie nowe brzmienia.
Ta płyta naprawdę pod względem wokalnym pozostawia wiele do życzenia. Płaski wokal, wyraźnie w niesprzyjających wokaliście tonacjach i bez wyrazu, a tutaj taki jest, w żadnym gatunku muzycznym jest niewskazany.
Dierks przyzwyczaił moje ucho do dużo lepszych wykonań. W tym wyraźnie się męczy.
Bluegrass zdecydowanie nie dla niego.
Schematyczne myślenie nie ma tu nic do rzeczy, Chodzi o poziom wykonania, nie o schemat.

Pzdr.

P.S. I nie Hubertus. Mój nick jest nieco inny.

Pablo

Ja miałem okazję przesłuchać tą płytkę raz i to na szybko. Jak na pierwsze wrażenie to całkiem niezła. Ale znów mogę powiedzieć nieco na odwrót niż to już było powiedziane. Jak się jakaś płyta podoba od razu to potem się szybko nudzi i odwrotnie (choć nie zawsze). A mam nadzieję że Dierks się szybko nie znudzi. Posłuchamy - zobaczymy Smile

B

Z opóźnieniem ta płytka wdarła się w moją głowę.
Znam ją co najmniej od 3 miesięcy. Ale dopiero teraz słyszę jak jest wielka.
Czego i wam życzę.