Piknik Country Mragowo 2016

Cowboykash

Gwiazdą z USA na XXXV Pikniku Country & Folk będzie żeński zespół DELLA MAE.
Dziewczyny wystąpią podczas sobotniego koncertu czyli 30.07.2016r.
Poniżej znajdziecie 4 zdjęcia promocyjne.
Zapraszamy.

Della Mae
Data premiery: Kwiecień 28, 2015

„Byliśmy gotowi spróbować czegoś nowego”, mówi Celia Woodsmith o trzecim, tytułowym albumie, drugim wydanym przez Rounder. „Pod pewnymi względami ten album jest bardzo różny od poprzednich, a jego tytuł wiąże się z tym, że czujemy że jest on najbliższy temu, kim jesteśmy naprawdę.”
Della Mae rozwija osiągnięcia muzyczne przełomowego, nominowanego do Grammy 2013, powszechnie uznanego albumu „This World Oft Can Be”, który ustanowił mocną pozycję wielostronnie utalentowanego żeńskiego składu. Z podejściem, które jest jednocześnie delikatne i asertywne, umocowane w tradycji ale i silnie osadzone w rzeczywistości, cztery wielostronne wokalistki / instrumentalistki czerpią z bezdennej studni wpływów pochodzących od korzeni, tworząc wibrującą, oryginalną muzykę, przekazującą wizję zespołu za pomocą ponadczasowych prawd i współczesnej wrażliwości, która stawia ich na równi z tak osadzonymi w tradycji zespołami jak the Avett Brothers, Punch Brothers, the Lumineers, oraz Hurray for the Riff Raff.
Od momentu założenia w 2009, ten narodzony w Bostonie i bazujący w Nashville skład ustalił swoją reputację jako charyzmatyczna, nałogowo koncertująca grupa grająca na żywo, otoczona wielką i entuzjastyczną ekipą fanów, zbierająca olbrzymie ilości pozytywnych recenzji dla swoich dwóch pierwszych albumów.
Della Mae to wydawnictwo na którym czwórka stawia czoło jedenastu nowym, przykuwającym uwagę utworom, będącym ucieleśnieniem muzycznych i emocjonalnych wartości poprzednich dokonań grupy, a jednocześnie wyprawą na nowe, nieznane twórcze terytoria.

Odświeżone poczucie misji Della Mae jest odzwierciedlone w emocjonalnej intensywności i muzycznej inwencji takich nowinek jak „Boston Town," „Rude Awakening" oraz „For the Sake of My Heart,", oraz takich żywych i wnikliwych interpretacji jak „No Expectations" Rolling Stones, czy „To Ohio” Low Anthem, które demonstrują światowy poziom muzyczny kwartetu i jego głęboko wyrazistą harmonię, a także subtelne w swojej sile umiejętności głównej wokalistki, Celii Woodsmith. Mandolinistka Jenni Lyn Gardner i gitarzystka Courtney Hartman także wymieniają się za mikrofonem jako wokalistki, odpowiednio w "Good Blood" i "Long Shadow".

„Może utwory nie są aż tak różne od tego, co robiłyśmy przedtem, ale miałyśmy zupełnie inne podejście do ich nagrywania”, stwierdza Woodsmith.
„Dla mnie jest to nagranie emocjonalne, takie w które wlewa się w muzykę każdą kropelkę siebie. Próbowałyśmy skupić się na tym, jak piosenki współgrają ze sobą, wybrałyśmy te utwory bo chciałyśmy poszukać nowych emocji i faktur i zaprezentować wersję siebie nieco inną od tej, którą ludzie już znają.”
Nowy kierunek Della Mae jest produktem owocnej współpracy muzyczek z producentem Jacquire Kingiem, obrazoburczym dźwiękowym wizjonerem, zdobywcą Grammy za pracę przy takich kamieniach milowych jak: Tom Waits - Mule Variations, Norah Jones - The Fall, Buddy Guy - Blues Singer oraz Kings of Leon - Only by the Night.

Talent tego producenta do uwieczniania kreatywnej chemii i spontanicznych momentów inspiracji okazał się idealnym uzupełnieniem wokalnych i instrumentalnych umiejętności Della Mae, wspomaganych podczas sesji albumowych przez basistę Marka Schatza i liderkę Elephant Revival, Bonnie Paine, akompaniującą na perkusji i pile w kilku kawałkach. Albun nagrano w Nashville, w Sound Emporium, a zmiksowany został w LBT/Blackbird Studios.
„ To całe doświadczenie było świetną zabawą, Jacquire odmienił nasz sposób myślenia o nagrywaniu”, mówi Woodsmith, dodając: „żadna z nas nigdy nie pracowała z kimś takim jak on, zmusił nas do przemyślenia wielu naszych założeń na temat nagrywania albumów.”
Powstałe dzieło oddaje hołd korzeniom zespołu – bluegrass, folkowi i rockowi, jednocześnie oferując oryginalne, organiczne brzmienie i styl, charakterystyczne dla Della Mae. Odświeżone podejście zespołu czuć w nowych, przykuwających uwagę kompozycjach, oraz w żywej energii ich wokalu i instrumentów.

„To co zwłaszcza wyróżnia ten album”, zauważa Celia, „to nacisk na rytm, może niezauważalny świadomie, ale tak bardzo istotny. Nigdy wcześniej nie skupiałyśmy się na tym, ale tym razem poczułyśmy że jest absolutnie konieczne. Spędziłyśmy wiele godzin nad tym, by dopracować rytm do perfekcji. Przepuściłyśmy także dźwięki naszych instrumentów przez wzmacniacze w studio, czego nigdy wcześniej nie robiłyśmy.”

Nowe, ostrzejsze brzmienie Della Mae jest także słyszalne w zwiększonej mocy przekazu głosów grupy. „Chciałyśmy, by ludzie usłyszeli nasze prawdziwe głosy, nagrać je na żywca, co bardzo spodobało się Jacquire’owi”, wyjaśnia Woodsmith. „Jeśli nawet brzmienie było nieco dziwaczne a głosy nie do końca idealne, nam i tak to odpowiadało. Podczas nagrywania wokali, Jacquire zadawał nam różne pytania: „O czym myślisz, śpiewając tą piosenkę?”, „Co ona dla ciebie znaczy?”, „O kim myślisz”?

„Jacquire nie bawi się w półsłówka, jest dobry w prowokowaniu do zmuszania cię do stawienia czoła oczekiwaniom. Wykształcił we mnie inny styl, którego istnienia nie podejrzewałam, chyba zresztą stało się to z nami wszystkimi. Powiedział >>nie zrobimy albumu na pół gwizdka, włożymy w każdą piosenkę sto procent<<. I tak się też stało”
Pomimo napiętego grafiku koncertów, Della Mae znalazły także czas by służyć jako ambasadorki kulturalne w programie Departamentu Stanu USA „American Music Abroad”. W tym charakterze udały się na serię występów do Pakistanu, Kazachstanu, Kirgistanu, Tadżykistanu, Turkmenistanu, Uzbekistanu, Brazylii, Arabii Saudyjskiej i Zjednoczonych Emiratów Arabskich, grając dla lokalnych publiczności i współpracując z lokalnymi muzykami, a także biorąc udział w programach edukacji muzycznej dla dzieci.

„Stało się to ważnym elementem naszego życia i jesteśmy z tego dumne”, mówi Woodsmith o występach grupy w charakterze muzycznych ambasadorek. „W 2014 roku odwiedziłyśmy 15 krajów. Było niesamowitym doznaniem nawiązywać kontakty z ludźmi nie znającymi zbytnio amerykańskiej kultury, uczyć się ich muzyki i uczyć ich o naszej muzyce. Otwarło nam to oczy, w sensie ludzkim i muzycznym, mam także nadzieję że podobnie wpłynęło na poznanych przez nas ludzi.”
„Te wyjazdy mają bezcenny wpływ na morale zespołu” – dodaje. „Umacniają nasze koleżeństwo, ubogacają nas jako zespół i uczą grania w ciężkich warunkach. Po pierwszym tournée mogłyśmy zakończyć te wyjazdy, ale wróciłyśmy do domu z poczuciem zainspirowania i chciałyśmy nawiązać podobne relacje z ludźmi w naszym własnym kraju.”

Della Mae wystąpiło także w Waszyngtonie, w czerwcu 2014 roku, w specjalnej ceremonii naturalizacyjnej, zorganizowanej przez Smithsonian's National Museum of American History, podczas której nowi obywatele z 15 krajów zostali zaprzysiężenie przez byłą Sekretarz Stanu, Hillary Clinton.
Wysiłki Della Mae w celu stosowania muzyki jako siły jednoczącej są w zgodzie z odważną, otwartą postawą, jaką zachowały one od momentu założenia grupy przez skrzypaczkę Kimber Ludiker. Choć spotkały się w Bostonie, każda wniosła odmienne zaplecze i doświadczenie muzyczne do zespołu. Po zyskaniu na początku reputacji energetycznego aktu na żywo, w klubach i na festiwalach w całym kraju, Della Mae umocniły swoją pozycję albumem I Built This Heart, wydanym w 2011 roku na własny koszt. This World Oft Can Be z roku 2013 stał się sensacją wśród fanów i krytyków, dając zespołowi nominację do Grammy za Najlepszy Album Bluegrass.
Teraz, uzbrojone w arsenał nowych dynamicznych kawałków i nowe poczucie misji, Della Mae rwą się do powrotu na trasę i grania dla swoich lojalnych miłośników.

Della Mae to:

Celia Woodsmith—wokal, gitara
Kimber Ludiker—wokal, skrzypki
Jenni Lyn Gardner—wokal, mandolina
Courtney Hartman—gitara, banjo, wokal

Woźnica

Zastanawiam się, co się stało z basistką. Wszystkich było ich 5

Cowboykash

Nie wiem co z basistką Zoe, ale tak czy siak nie mogę się doczekać Smile

Na razie jednak musi wystarczyć to co jest na Youtube ( a na szczęście jest sporo )

np:
https://www.youtube.com/watch?v=kwJkgQna3I8

https://www.youtube.com/watch?v=8o2fabldKL8

Cowboykash

CARLTON MOODY - USA

Jako założyciel i frontman The Moody Brothers, Carlton Moody
doprowadził ten rodzinny zespół na pozycję grupy cieszącej się międzynarodowym uznaniem. Grupa zdobyła dwie nominacje do nagrody Grammy, trzy międzynarodowe Country Music Awards i występowała w tak prestiżowych miejscach jak Grand Ole Opry, Biały Dom i Disneyland Paris (gdzie od 1992 do 2004 roku byli główną atrakcją artystyczną)
Zanim utworzyli zespół z jego młodszymi braćmi: Dawidem i Trentem, Carlton przetarł wcześniej szlak jako solista. Wszyscy troje wystartowali w show businessie w latach 60/70, śpiewając gospel w lokalnym programie telewizyjnym ich rodziców w Charlotte, North Carolina. W tym czasie Carlton miał 7 lat i uczył się grać na gitarze. "I zaczął brać to poważnie" – mówi - "Kiedy miałem około 9". Od tego czasu perfekcyjnie opanował banjo, mandolinę, skrzypce, dobro i fortepian. "Gram
na wszystkich instrumentach strunowych ", mówi," ale nie twierdzę, że jestem
perkusistą ".
"Zacząłem jako artysta solowy, gdy miałem 16", Moody przypomina "i występowałem w ten sposób przez kilka lat. Podczas studiów (University of North Carolina Charlotte), w połowie lat 70., zagrałem support dla Jimmy Buffett’a. To było zanim miał swoją Coral Reefer Band. Po prostu przyjechał do miasta i wybrał sobie muzyków. Grałem z nim potem w kilku miejscach, to była świetna zabawa.
Jednocześnie, miałem swój zespól bluegrassowy, który grał w parkach rozrywki w Karolinie Północnej, w tym Carowinds. W tym zespole grało kilku świetnych muzyków, w tym Terry Baucom który później pracował z Ricky Skaggsem. Pod koniec lat 70-tych i wczesnych 80 dołączyli do mnie David i Trent i zaczęliśmy koncertować jako The Moody Brothers”.
Moody realizuje swój pierwszy międzynarodowy tour w 1981 roku, prowadząc swój zespół bluegrass przez sześć tygodni w trasie „Friendship Force” w Brazylii, sponsorowany przez North Carolina Tourism Department.

Poza koncertowaniem, nowo utworzony The Mood Brothers zaczęli nagrywać serię albumów muzycznych dla Lamon Records. Ich czwarty album, „Cotton Eyed Joe” poradził sobie z ogromną konkurencją w roku 1985 aby wygrać nominację do nagrody Grammy za "najlepsze wykonanie instrumentalne ". Cztery lata później, album „The Great Train Song Medley” zdobył dla Moody Brothers kolejną nominację do nagrody Grammy w tej samej kategorii.

Europejski debiut Moody Brothers nastąpił we wczesnych latach '80 jako
zespołu występującego wspólnie z Legendą Grand Ole Opry i przyjacielem z North Carolina - George Hamiltonem IV. Ich żywa mieszanka folku, country, western-swingu i muzyki bluegrass została tak dobrze przyjęta, że od 1985 roku zespół zaczął występować w Europie na własną rękę. W tym samym roku rozpoczęli występy na scenie Grand Ole Opry i kontynuowali je aż do roku 1992, kiedy zostali wynajęci do zorganizowania muzyki na żywo i występów w Disneyland w Paryżu.

W 1986 roku „globetrotters” The Moody Brothers zdobyli nominację do International CMA Awards w kategorii "najbardziej obiecujący artysta międzynarodowy".
Szybko sprostali tej obietnicy i przez kolejne trzy lata cieszyli się nagrodą ICM dla "najbardziej popularne trio"
Zespół zwrócił uwagę Jiri Brabeca, popularnego artysty w Czechach. . Brabec i jego
zespół, Country Beat, dołączył do braci Moody by nagrać album
„Friends” dla największej Czechosłowackiej wytwórni Supraphon. W USA i
Europa Zachodniej album ukazał się nakładem Lamon Records i wkrótce zdobył status Złotej Płyty, sprzedając się w ponad 100.000 egzemplarzy.

The Moody Brothers byli także rzecznikiem kampanii ogólnonarodowej „Take Pride In America”. Ze względu na ich udział i zaangażowanie w budowanie publicznej
wysiłku świadomości, dwukrotnie wystąpili w Białym Domu przed 2 kolejnymi Prezydentami USA

Ze względu na umiłowanie do tradycyjnych stylów, z równoczesnym zachowaniem nowoczesnych trendów, solowy album Moody'ego, „Meet Me in Paris” posiada wszystkie cechy klasycznej muzyki country
Po ukończeniu „Meet Me In Paris” Carltom Moody postanowił zrobić specjalny projekt dla dzieci. Jego „Cowboy Songs” honoruje tradycję opowiadań w stylu „old Wild West” i klasycznej muzyka ludowej tamtego okresu. Carlton uwielbia występować dla dzieci i z tym projektem przemierzył wiele centrów kulturalnych i szkół artystycznych.

Rozwijając edukacyjny aspekt, Carlton stworzył nowy projekt dla dorosłych „“The History of American Country/Folk music; from import to export”
który zwraca uwagę różne instrumenty i muzykę, który został szeroko rozpowszechniony i bardzo dobrze przyjęty przez międzynarodową publiczność.

Innym bardzo specjalnym projektem były połączone siły Carltona, Pete Kleinow,
(dawniej The Flying Burrito Brothers) i Garth Hudson (dawniej The Band). Pierwszy album „Georgia Peach” wydany przez nowo utworzony Burrito Deluxe
został opisany jako "muzyka country, która w samym środku rewolucji odnajduje z powrotem swoją istotę”. „The Whole Enchilada”, kolejny album tego projektu, stworzony wspólnie z Garthem Hudsonem podkreśla jego umiejętności produkcyjne, tworząc ciąg dalszy i zdobywając nowych fanów na całym świecie. Trzeci album wytwórni Burrito Deluxe, „The Disciples of The Truth” został wydany w 2007 roku.

Carlton Moody zna i wykonuje bogaty obszar muzyczny, przebył drogę z Paryża we Francji do Paris w Tennessee i wiele innych poza nią. On, jak kilku innych wykonawców country jest wędrownym trubadurem muzyki country, który prześpiewał dla nas każdą milę tej wędrówki.

Woźnica

Zastanawiam się nad basistką z czystej ciekawości jak dziewczyny rozwiązują sprawę jej braku

Mayster

dowiesz się w amfiteatrze Smile

dobra, pomimo moich krytycznych uwag, bilet został zarezerwowany ..

Cowboykash

KEVIN BUCKLEY

Po 15 latach przemierzania europejskich „country roads” z tak prestiżowymi przystankami jak Country Rendez Vous Festival Craponne w 2010 roku, Kevin Buckley dołączył do grona najbardziej charakterystycznych artystów country we Francji.

Jednak jego sukces nie kończy się na francuskich granicach. Przekroczył Atlantyk aby czerpać wzorce z najlepszych artystów gatunku z USA. Wspólpracował m.in. z Radneyem Fosterem (songwritter Keith Urban, Sara Evans ...), który towarzyszył Kevinowi w produkcji jego najnowszego albumu w Nashville w studiach Place Ronnie.

Zespół dzielił scenę z wieloma amerykańskimi artystami, prawdziwymi ikonami country, takimi jak The Grascals, Eric Church, Charlie McCoy, Joe Dee Messina, Wade Hayes, Daryl Singletary, Gail Davies, George Hamilton V, Radney Foster, Billy Yates, Paula Nelson (córka Willy Nelson!) i wielu innych…

W 2009 ten wokalista, gitarzysta i harmonijkarz od 2009 wydał swój album „respekt Your Elders”. Płyta jest regularnie nadawana w radiach USA w Teksasie i Tennessee, oraz także w Szwecji, Norwegii, Szwajcarii, Niemczech, Belgii i oczywiście rodzinnej Francji.

Kevin Buckley & Yee Haw Band otrzymali wiele pochlebnych recenzji w prasie branżowej (Dreamwest, Country Music Attitude, Le Cri du Coyote, Equiwest, Blues & Co ...) oraz w prasie krajowej (Le Parisien, L Express, VSD). Zespół otrzymał nagrodę publiczności dla Francuskojęzycznego Artysty Country w październiku 2008 roku, w 2009 roku nagrodę „Elvis 2009” i w 2011 „FFCLD Country Music Award” od Philippe Russo, dyrektora kreatywnego Sony Music (Columbia).

Kevin Buckley prezentuje nowe, swoje własne brzmienie, będące mixem tradycyjnej i nowoczesnej muzyki country, dostarczając publiczności energetyczny, niezapomniany show w stylu Country / Americana.

Towarzyszy mu grupa francuskich wirtuozów country - The Yee-Haw Band: Eric Michel - Telecaster; Pascal Lasnier - gitara basowa, skrzypce - Olivier Leclerc, Jean-Yves Lozac - gitara pedal steel i Jean-Mickaël Tallet na bębnach. Ci muzycy regularnie towarzyszą amerykańskim artystom podczas tournee w Europie (Charlie McCoy, Jamie Richards, Carlton Moody, Moot Davis, Mark Powell, WC Edgar, Pauline Reese, John Arthur Martinez, Big John Mills i wiele innych).

"Wśród wielkich nazwisk francuskiej sceny country jest to : Kevin Buckley". - Le Parisien.
Piosenkarz, harmonijkarz i wokalista z niezwykłym twangiem, Kevin spędził ostatnie 15 lat na zwiedzając wiele "country roads" , szerząc wartości muzyki country we wszystkich miejscach, w jakich występował To showman dostarczający energetyczny show na scenie, któremu towarzyszy elita francuskich muzyków. Z całą pewnością koncert Kevina Buckley & Yee Haw Band pozostanie w waszych sercach i pamięci.

Stasek

Zapowiada się fascynująco. Oby nie podnieśli cen biletów, bo przy takim składzie to prawie za darmo Smile

Do piątku i soboty Smile

teachair

Cowboykash - a ja sobie zakupiłem wszystkie trzy płytki za 5 dolarów w mp3 Very Happy

Kto chce???

Oj warto...

Cowboykash

Ale czyje Tomku te płytki ? a zresztą co za różnica - i tak CHCĘ Smile

!!!
Finansowo się dokładam ofkors Smile

teachair

Della Mae, ofkors!

Cowboykash

Oczywiście chcę Smile

natomiast tak mi teraz do łba przyszło........jak tu zdobyć podpisy artystek.......na tych mp3 Smile

teachair

Mogę Ci na CD wypalić i przekazać w M, ale nadal gupio prosić o podpis na fabrycznej płycie Rotfl

StaraBaba

bardzo sie cieszę na to Mrągowo, program mnie nie zawodzi - zwłaszcza polscy kultowi wykonawcy Wink

byle pogoda dopisała!

Cowboykash

Może się uda Smile

A może by tak Organizator, jakieś czary odprawił żeby na czas Pikniku było pogodnie Smile