Stowarzyszenie Muzyki Ludowej "Country"

Huberts

No proszę, to i nieopowiadane dotąd historie znajdują na forum swoje miejsce!!!
Opowiadajcie dalej, opowiadajcie... Czytam każdą literę!

Pzdr.

Stradivarius

Jeśli pamięć pozwoli to podejmę próbę publikowania kolejnych wspomnień. Początki Stowarzyszenia to lata osiemdziesiąte, czyli zdarzenia, które miały miejsce trzydzieści kilka lat temu. Dawno niestety.

Spotkania klubowe, które miały miejsce w pierwszym okresie działalności SMLC odbywały się przy ulicy Reja. Ja zapamiętałem spotkanie z muzyką z płytoteki Manna. Być może to było trzecie ( marzec?) spotkanie Stowarzyszenia, bo w informatorze wydanym w 1982 roku podano, że pierwsze odbyło się już w styczniu (?) ( prowadzone przez Pacudę), drugie w lutym ( Zaydler-Zborowski). Chyba, że Mann współprowadził któreś z tych dwu pierwszych?

Audycje radiowe Korneliusza były ogłoszeniowym słupem w pierwszym okresie działalności Stowarzyszenia. To z nich dowiadywaliśmy się o programie i terminach spotkań na Reja, o planowanych imprezach.

Nieco później, gdy sekretariat SMLC działał już pełną parą informacje napływały do członków organizacji drogą pocztową.

Za niedługo pozwolę sobie zająć Was drugą porcją przywoływanych z ułomnej pamięci wspomnień. Cieszę się, że ich pierwsza część spotkała się z życzliwym zainteresowaniem. Liczę także, że i inni dołączą do rozmowy o historii Stowarzyszenia.

Stradivarius

Cowboykash

Jakże niesamowite historie o których nie miałem zielonego ani bladego pojęcia Smile

Panowie wspominajcie i piszcie, a może i inni wtedy dołączą.

Oldboy named Sue

Stradivarius

Moja pierwsza aktywność związana ze Stowarzyszeniem ( zanim zostałem dokooptowany do Komisji Rewizyjnej ) dotyczyła działalności wydawniczej.
W grupie członków założycieli byli ludzie obdarzeni temperamentem dziennikarskim i talentami literackimi.
Nie dziwi zatem, że jedną z pierwszych inicjatyw zarządu było podjęcie decyzji o wydawaniu informatora SMLC.
Dziś, kiedy sięgam po archiwalne egzeplarze wydawnictwa porusza niezwykła staranność merytoryczna, różnorodność i bogactwo treści, szata graficzna, a także jego objętość.
Z informatorem współpracowali wybitni polscy graficy, że wspomnę tylko Edwarda Lutczyna, czy Andrzeja Pągowskiego, autorów okładek.
Redaktorem odpowiedzialnym ( bo tak brzmiał tytuł naczelnego) dwu pierwszych wydań był Michał Morawski, trzecim kierowałem już sam.
Choć wspópracowałem też przy tworzeniu drugiego numeru.
I tu pamiętam dobrze wspólną moją wyprawę z Jackiem Skubikowskim do Urzędu Kontroli Prasy na ulicę Mysią w Warszawie, celem odebrania zgody na druk. Nie byliśmy pewni rezultatów, ale bojowo nastawieni i bojowego ducha w drodze dodawaliśmy sobie między innymi wstępując na 50-tkę ( nie wykluczam, że i nieco więcej) do baru przy ulicy Mokotowskiej.
Spotkanie z cenzorem nie trwało zbyt długo ( a może tylko tak nam się wydawało) i po właściwie kosmetycznych tylko korektach, a także w poczuciu zwycięstwa nad cenzurą mogliśmy kierować Informator do druku.
Drukarnia Zespołu Szkół Poligraficznych przy ulicy Stawki w Warszawie drukowała Informator.
Dla profesorów i uczniów szkoły to wydawnictwo miało priorytetowe znaczenie i wywiązywali się z zadania bezbłędnie.
Informator rozsyłany był do wszystkich członków SMLC, którzy opłacili składki. Miał magazynowy charakter.
Drukowaliśmy informacje o polskim rynku countrowym, o światowych wydarzeniach, recenzje koncertów i płyt, biografie artystów, analizy nurtów muzycznych w szeroko rozumianej country music, zapisy nutowe utworów. Bogaty był dział listów od czytelników, na które oczywiście odpowiadaliśmy, a nawet były tam przepisy kulinarne.
Pamiętam do dziś i stosuję przepis Ninki Śniedziowej na wspaniałą Jambalayę.
A wszystko bogato uzupełnione grafiką i zdjęciami.

Takie to były początki wydawniczej działalności Stowarzyszenia.

Stradivarius

Oldboy named Sue

Drogi Stradivariusie - dzieki za wspomnienie ( pamiec niezle ci dopisuje...).
Mam tylko jedno - choc podstawowe - pytanie ?
Dlaczego energii starczylo tylko na pierwsze 3 numery ? Potem informatory ukazywaly sie w formie luznych kartek ale pierwsze 3 ( na szczescie mam zachowane w domowym archiwum ) to naprawde "cymes" i pomimo, ze robione calkowicie amatorsko i za darmo ( nikt nie slyszal o honorariach ! ) na wysokim poziomie

Cowboykash

Mam zatem prośbę Smile

Czy można prosić o jakieś zdjęcia czy skanowanie chociaż tych pierwszych trzech numerów ?
W razie problemów ze wstawianiem zdjęć, jestem do dyspozycji. Żeby było jeszcze prościej, to mogę zaoferować, że sam wstawię przesłane mi materiały.
To kawał historii i szkoda by skrywać ją w szufladach Smile

Oldboy named Sue

Chetnie udostepnie. Prosze o kontakt na PW

Cowboykash

Już wysłany Smile

Dzięki

Stradivarius

Całkowicie zgadzam się z Tobą w ocenie wartości merytorycznej i edytorskiej Informatora SMLC.
Jakie były przyczyny zaprzestania wydawnictwa?
Wydaje mi się, że częściowo finansowe.
Zdecydowaliśmy się także na częstsze informowanie członków Stowarzyszenia przy użyciu mini wydawnictwa ( druki ulotkowe, 4 stronicowe), co odbiło się na losach Informatora, który pojawiał się raz na pól roku.
Ambicje dziennikarskie realizowaliśmy wydając corocznie gazetę festiwalową (każdorazowo 3-4 wydania) podczas Pikniku Country w Mrągowie.
Gazeta też była starannym edytorsko wydawnictwem, z którym współpracowali znani dziennikarze ( m.in. Marek Kasz- stały felietonista Country Expressu czy Barbara Henkel ), rozsyłanym do członków Stowarzyszenia po Pikniku.
Aktywność wydawniczą podejmowały Koła Terenowe Stowarzyszenia( Kraków, Katowice) i działacz SMLC Zygmunt Chojnacki, który wydawał gazetę Country Osobowy, a później Nowy Country Osobowy. A już zdecydowanie później Maciek Świątek ze swoim Dyliżansem, który jedzie szczęśliwie do dzisiaj.

Stradivarius

Oldboy named Sue

Z informatorem współpracowali wybitni polscy graficy, że wspomnę tylko Edwarda Lutczyna, czy Andrzeja Pągowskiego, autorów okładek.

Drogi Stradivariusie : BILOBIL !
Smile

wymieniajac wybitnych plastykow, autorow okladek, pominales trzeciego - rowniez waznego. Okladke do nr 3 - bardzo dobra - wykonal Lonstar ( wtedy uzywajacy nazwiska Michal Lonstar Luszczynski - tak jest podpisany projekt okladki). A grafikiem numeru byl wybitny grafik wydawniczy Wojtek Grzymala - w stanie wojennym redaktor miesiecznika "Powsciagliwosc i Praca " wydawanego przez zakonnikow.
Dzisiaj Wojtek jest znanym grafikiem w Nowej Zelandii.

Stradivarius

Tak, istotnie, pominąłem.
Ale w przeciwieństwie do Ciebie nie mam przed sobą na biurku tych wydawnictw. I nie mogłem sprawdzić w oka mgnieniu kto był autorem trzeciej okładki. Miałem wątpliwości, bo faktycznie autorów było dwu. Chciałem to ustalić później, po powrocie do domu( a siedzę sobie w słońcu nad jeziorem Wadąg). Dziękuję zatem za przypomnienie.

Tak, autorem rysunku amerykańskiej ciężarówy na okładce był Lonstar, ale autorem winiety tytułowej, bardzo zdobnej i udanej Wojciech Grzymała, pracujący wtedy jak wielu dziennikarzy opozycyjnych i takich co stracili pracę na skutek stanu wojennego w wydawnictwach kościelnych. Ten - w miesięczniku Michaelitów.

Stradivarius

Oldboy named Sue

Stradivarius

To dobrze, bo by należycie wypełnić zadanie kronikarzy powinna dopisywać nam pamięć. Ale powinniśmy mieć także dostęp do źródeł, jeśli to możliwe.

Teraz tylko gwoli prawdzie historycznej, jeśli pozwolisz, dwie drobne korekty.

Pisząc o prezesie Kalicie miałaś jak sądzę na myśli Andrzeja Bogutę. Zaś Żaba Wroński miał na imię Krzysztof, nie Andrzej.

No i do roboty Boyu o imieniu Zuzia. Pora na nową porcję wspomnień!

Stradivarius

Oldboy named Sue

Stradivariusie drogi;
Dziekuje za korekte - widac nikt z nas nie jest bez wad...
Co do pomylki Kalita/ Boguta nie mam duzych wyrzutow sumienia - bo gentlemana nie znalem a i na jego kadencje przypada "zejscie" Stowarzyszenia ze swiata żywych -
Gorzej jest z nieocenionym Zabą Wronskim - tu pomylka nie powinna miec miejca. Jedynym usprawiedliwieniem jest fakt, ze jako czlonek zespolu Pesymisci gralem z Andrzejem Wronskim.
A przy tej okazji : Zaba zaslużył naa osobne wpomnienie jako muzyk, leader zespolu i niezwykly czlowiek : spotkalem go kilka lat temu na okazjonalnym koncercie Tomka Szweda w Augustowie - gdzie Wrona pracowal jako akustyk. Cieplo powspominalismy poczatki.. Nie kazdy tez wie, ze w ramach wielu zajec pozamuzycznych Zaba byl tez "krawężnikiem " czyli na krotko zaciagnal sie jako policjant patrolowy - ale nie sadze ze przy jego dosc anarchistycznych pogladach to bylo jego miejsce na ziemi,,,,