"Polski fan country" Dylizans

Stasek

Witaj Maćku,
Zaskoczenie- zgadzam się z twoim opisem "polskiego fana country"- Po za tym Smile

fragmentem:
"Po prawdzie polski fan country ma
niewiele radości poza słuchaniem muzyki,
którą lubi. Raczej nie może liczyć na
szacunek czy zainteresowanie otoczenia,
bo country się u nas nie ceni, traktuje
jako coś gorszego od innych gatunków.
Każdy fan country spotkał się z
niechęcią, niezrozumieniem, czasami
wręcz z pogardą zwolenników bardziej
popularnych i namaszczonych na lepsze
artystycznie gatunków."

PFC może oprócz słuchania, bywać na coraz liczniejszych i lepszych festiwalach i piknikach country, w Polsce i Europie. Może też spotykać się z takimi samymi PFC w coraz liczniejszych klubach i miasteczkach westernowych.
Jako fan chodzący na co dzień w kapeluszu i innych atrybutach country & cowboy, jestem z daleka rozpoznawalny jako PFC( może niekoniecznie P) i praktycznie nigdy nie spotkałem się z niechęcią. Wszędzie wzbudzam na początku zaciekawienie, a później zaczynają się pytania gdzie? jak? i co?.
Kontakt z ludźmi mam duży, bo prowadzę sklep. Mój ubiór nie wzbudza, już żadnej sensacji, nawet na nowych klientach. Dlatego tak walczyłem z Tobą w kwestii kapeluszy. Kapelusz pozwala nas w tłumie rozróżnić i się odnaleźć. Każdy kto nas widzi pomyśli o country i być może po nie sięgnie. Dla mnie niezwykle miłe jest dojrzenie np. z auta gościa w kapeluszu- to swojak!.
Ja szacuję liczbę ukrytych- czyli takich co się boją przyznać, że lubią country, ale jej słuchają na kilkadziesiąt tysięcy. Do tego rzesza tych co słuchają i im się podoba, ale niewiedzą, że to country.
Pozostaje tylko tym wszystkim uświadomić, że nie ma się czego wstydzić, bo nie ma!!!
Tak mozolną pracą( jak kto może i potrafi) wszystkich miłośników country poszerzamy grono PFC.
Pozdrawiam,
Stasek

Woźnica

Witam

Cieszy mnie zbieżność poglądów ze staskowymi, jak widać potrafimy się i zgadzać.

Co do rozbieżności, to trzeba rozróżnić dwie sprawy. Przeciętny rodak jest skłonny zaakceptować tak kowboja w kapeluszu jak i Turka w turbanie, bo my jakoś lubimy egzotykę czy oryginalność. Zgadzam się więc, że od strony wizualnej jest obecnie znacznie mniej countrowo niecountrowych nieporozumień czy przejawów nietolerancji. Inaczej jednak wygląda spojrzenie nas muzykę.

Jazz jest intelektualny i snobistyczny, słuchacze bluesa to wyrobieni znawcy, rocka we wszelkich odmianach słuchają nowocześni i progresywni, hip hopu zbuntowani i bezkompromisowi, a country jest w powszechnym pojmowaniu badziewne. Oczywiście nie wszyscy je odrzucają, a wielu wybrzydzających po posłuchaniu większej liczby piosenek zmienia zdanie, ale chodzi mi powszechny stereotyp.

Mnie zawsze dziwiło, że rodacy potrafią się wczuć i utożsamić z tzw. czarną muzyką, a zupełnie nie trafia do nich znacznie bliższe, jeśli chodzi o doświadczenia życiowe, country. Zaznaczam, że nie przemawia przeze mnie rasizm, a tylko stwierdzam fakt. Być może jako doświadczona zaborami i okupacjami nacja jakoś łatwiej przyswajamy sobie najogólniej mówiąc muzykę pokrzywdzonych, a mamy kłopot z wczuciem się w z jednej strony płaczliwe ale w efekcie konstruktywne country.

Uciekając się do przykładu literackiego, łatwiej nam płakać nad losem Janka Muzykanta niż poczuć energię biorących udział w zawodach skrzypków młodych muzykantów z Georgii - takowe odbywały się w tym samym czasie, w którym dzieje się nowela Sienkiewicza. Znaczy łatwiej nam poczuć bluesa.

W Dyliżansie chodziło mi właśnie o muzykę, a nie o kostiumy i scenografię.

Pozdrawiam

Woźnica

kowboj Lukasz

Stasiu jeśli chodzi o kapelusz. To ja mam w domu, tylko już jest dla mnie za mały.
Kupiłem w Mrągowie w 1996 a właściwie to był prezent od rodziców. O butach kowbojskich marze od lat i o kurtce z frędzlami.
Ja jak powiedziałem w Szkole ,że słucham country. To nauczyciel do mnie mówi „ Dolly Parton słuchasz”.
Na to ja mu odpowiedziałem że nie bo na tamte czasy jeszcze nie byłem przekonany do DP.
Słucham C.Walkera a nauczyciel nie znam.
W pracy podobnie było jeden lubi drugi kojarzy DP i K.Krystoffersona. a ze współczesnych nie zna nikogo.
Ja słucham country od lat, nawet miałem marzenie by być takim kowbojem jak LONSTAR ale życie daje inny plan,

Huberts

Stasek

Maciek napisał

"W Dyliżansie chodziło mi właśnie o muzykę, a nie o kostiumy i scenografię."

Maćku mnie też pośrednio chodziło o muzykę.
Największy problem jest w tym, że żeby coś polubić i pokochać trzeba to poznać, a w tym przypadku usłyszeć. To tak jak z dziewczyną - trzeba ją spotkać.
Nasza muzyka ma z tym właśnie problem. Ludzie niewiedzą, że jest.

Dlatego jeśli widzą i się z nią kojarzy, to może sięgną po nią i usłyszą. Oczywiście najlepiej gdyby mogli ją usłyszeć w radio i telewizji, a nad tym jak rozumiem wszyscy pracujemy.

Pozdrawiam,
Stasek

dzidzia

Zgadzam się z Hubrtem że postrzeganie muzyki Country w Polsce poprzez dokonania Dolly Parton i Keny Rogersa jest w dużej części spuścizną tego co w swoich audycjach prezentował Korneliusz Pacuda.
Teraz ciężko jest to na większą skalę zmienić. Ale na małą się daje, a kropla drąży skałę.
Ludzie po przesłuchaniu kilku utworów współczesnego Country zaczynają powoli na nowo rewidować swoje zdanie na temat naszej upubionej muzyki. Z reguły są one na tak i zaczynają częściej po nią sięgać.

kowboj Lukasz

W Polskim Radiu na „Jedynce” był konkurs.
Leciał kawałek piosenki Dolly Parton. Piosenka w tradycyjnym stylu country. I było pytanie.
„ Jaki to gatunek muzyki”
Po czasie słuchaczka zadzwoniła do radia.
„Country”.
„Czy jest Pani fanka country”
„Nie ,ale wiem ,że DP śpiewa country”.

tomas10

Wielu ludzi zna i słucha Country nie wiedząc o tym, że jest to właśnie Country. Znam to z własnego doświadczenia. Swego czasu bardzo dużo "kursowałem" mobilkiem po naszym pięknym kraju i często zabierałem "stopowiczów" mimo,że zabraniał mi tego regulamin i oczywiście słuchałem muzyki- jakiej nie muszę chyba pisać. Hyhy

Ludzi których zabierałem bardzo często znali te utwory i dziwili się że jest to właśnie Country. Mimo wszystko było mi miło,że są jednak ludzie którzy "TO" znają i cenią.

Woźnica

Witam

Zgadzam się z Hubertem, że w audycjach Korneliusza było za mało aktualnego w owym czasie country. Denerwowało mnie to, kiedy zaczynałem pisać Dyliżans. Było wówczas dość kiepsko z dostępem do nowości, docierały głównie dzięki CMT, a Kornel miał dostęp do tzw. CDX czyli promocyjnych płyt wydawanych przez CMA. Dzielił się tymi nowościami dość oszczędnie, ale muszę dodać, że to dzięki niemu w Dyliżansie zaczęła pojawiać się lista Billboardu, bo udostępniał mi ją jako jeden z niewielu, do których wówczas Billboard docierał.

Ważna była też w latach dziewięćdziesiątych Amerykańska Lista Przebojów Wojciecha Cejrowskiego. Na niej z natury rzeczy były nowości.

Jak sobie przypominam drażniło mnie też wtedy, że większość wykonawców grało covery mocno przeterminowanych hitów i prawie zupełnie nie sięgało po nowe amerykańskie piosenki. Tak zresztą dzieje się i dziś, kiedy dostęp do nowości ma się na kliknięcie.

Spróbujmy może poszukać piosenek z np. ostatnich pięciu lat w wykonaniach polskich artystów. Pierwsza przychodzi mi na myśl She's Everything Gutka Bzinkowskiego, bo słyszałem wczoraj. Inne? Z Mrągowa pamiętam Need You Now. Nikt jakoś nie śpiewa Mirandy Lambert, Blake'a Sheltona, Carrie Underwood, Jasona Aldeana, Dierksa Bentleya i całej reszty współczesnych. Taylor Swift ma w repertuarze chyba tylko Agata Bzinkowska.

Można powiedzieć, że to marne, plastikowe country z taśmy produkcyjnej, ale to chyba by było uproszczenie. Niechęć do nowości chyba nadal panuje.

Pozdrawiam

Woźnica

teachair

tomas10

Nie to żebym się podlizywał, ale gdyby tak miało wyglądać cierpienie to ja chcę cierpieć !!! Więc proszę Teachair trzymaj się tego mikrofonu i to jak najczęściej.

dzidzia

Nie jestem taki znawcą jak Woźnica (dopiero się uczę tak naprawdę) ale zgadzam się z nim, że byłoby zbytnim uproszczeniem nazywać wszytko co wykonują np. Swift czy Underwood czy inni współcześni Countrowcy zza ocenau "plastikiem z taśmy produkcyjne"
Z doświadczenia wiem, że czasami część utowrów na płycie jest taka właśnie, ale wśród nich znajduje się ta "perełka" która powoduje, że z radością kupuję tą płytę.

Nasi artyści, jeśli już muszą śpiewać covery to powinni wyławiać te "perełki" i je włączać do swojego repertuaru.
Z ilości płyt wydawanych za oceanem da się wyłowić pewnie setki takich "perełek"

HonkyTonkVille

HonkyTonkVille

teachair