Plebicyt "Dyliżanse 2012"!!!!

Piotr Bułas

Twoja wiara w ludzi mnie podbudowuje, panie Stradivari.
Ale i tak wygra ten co ma najwięcej "znajomych" na fejsie.
Mówię to oczywiście z lekkim przekąsem i nieco pesymistycznie. Zgodnie z porzekadłem, że pesymista to też optymista, tyle że z bagażem doświadczeń.
Czas pokaże... historia oceni (albo przekłamie Very Happy

)

MJK

Stasek

Lutniku, teraz na dobre bałbym się zasnąć Very Happy

teachair

Ja tylko pragnę zauważyć, że w zasadzie nagroda w każdej kategorii nie ma epitetu ani "NAJLEPSZY", ani 'NAJPOPULARNIEJSZY' - po prostu .... ROKU. Może zatem dla rozwiania wątpliwości natury estetyczno-merytorycznej (czyli kto się podoba, a kto jest de facto najlepszy), przyjąć lepiej nazwę 'NAJPOPULARNIEJSZY ..... ROKU'? Uważam, że tak byłoby najuczciwiej wobec głosujących i zwłaszcza wobec nominowanych.

Huberts

Do tego trzeba by zmienić regulamin Plebiscytu.
Są tam określone pewne kryteria, które kandydaci powinni spełniać. Zasadniczo się nie łapią w określeniu "Najpopularniejszy".

Pzdr.

Woźnica

Witam

Dzielicie włos na czworo. Dyliżanse wzorowane są na nagrodach CMA, stąd też kategorie noszą nazwy: Artysta Roku, Wokalista Roku, Zespół Roku itp. Nasz plebiscyt skrojony jest jednak na naszą miarę. Głosują w nim nie członkowie stowarzyszenia, bo takowego nie mamy, ale wszyscy fani. Oczywiste jest, że fani wybierają raczej najpopularniejszych niż najlepszych, ale tak naprawdę nie to jest najważniejsze. Ktoś, kto wygrywa zdobywa tytuł Artysty Roku, Wykonawcy Roku itp., czyli kogoś, kogo fani country za godnego takiego tytułu uznają.

W Dyliżansach jak we wszystkich podobnych plebiscytach zdarzają się wielcy przegrani i wątpliwi zwycięzcy. Tak jest z Grammy, Oskarami i innymi nagrodami. W jakimś sensie urok tego typu przedsięwzięć polega na ścieraniu się sprawiedliwości z niesprawiedliwością. Z tego ścierania się powstają emocje, dyskusje i cały pozytywny zgiełk. Zdania co do rezultatów zawsze będą podzielone.

W poprzednich plebiscytach dwa razy trafiło mi się wygrać (Nocny pociąg do Memphis i Zdechł pies). Wiem, więc z doświadczenia, że to fajne uczucie dostać Dyliżans. Ale też wiele piosenek z moimi tekstami przepadało w przedbiegach, więc też wiem, co to przegrywać. Na szczęście na ogół przegrywam z lepszymi. Plebiscyt to z jednej strony rzeczywiście zabawa, ale z drugiej jakiś rodzaj uznania i satysfakcji. Lubię, kiedy piosenki z moimi tekstami trafiają na listę zgłoszeń, ale wiem, że nie muszą zawsze wygrywać. Zawsze mam jednak nadzieję, że napiszę coś takiego, co wygra bezapelacyjnie. Plebiscyt daje jakąś motywację.

Występuję tu w podwójnej roli, jako organizator i uczestnik. Zauważcie, że nie postępuję jaki ci, którzy chcą wygrać za wszelką cenę i w każdy sposób. W końcu ja liczę głosy, więc zawsze mógłbym je policzyć na swoją korzyść. Nie robię tego, bo nie miałbym żadnej satysfakcji z takiego zwycięstwa, co więcej, straciłbym szacunek dla samego siebie. Myślę, że wszyscy szanujący się artyści myślą i czują podobnie, chociaż może właśnie dlatego nie zawsze wygrywają.

Dla mnie Dyliżanse nadal mają sens, choć mam wrażenie, że nadal ich znaczenie nie jest do końca rozumiane, doceniane, wykorzystywane. Najlepiej widać to było po frekwencji na ubiegłorocznej gali. Dyskusja zwykle też toczy się wokół plebiscytu, a nie na temat, co na nagrody najbardziej zasługuje, a przecież chodzi o wykonawców, o piosenki, płyty. Strasznie to trudno do ogólnej świadomości dociera.

Proponuję zatem kontynuowanie dyskusji o plebiscytowej zawartości a nie o konstrukcji przedsięwzięcia. Będzie bardziej twórczo i pożyteczniej. Przy okazji przypominam, że głosowanie Czytelników Dyliżansu trwa do 25 lutego, a wielu z jeszcze nie zagłosowało. Podkreślam, że w tej ograniczonej liczebnie formule drugiego etapu naprawdę każdy głos ma swoją wagę.

Pozdrawiam

Woźnica

Mayster

szkoda że doba ma tylko 24 godziny a po imprezie w Warszawie trzeba wziąć tydzień wolnego ...

ale próbuję przedstawić swój punkt widzenia na tegoroczne nominacje.

W kategorii Artysta Roku nie zagłosuję. Ani nikomu mój głos nie pomoże, an nikomu i nie zaszkodzi. Trochę trawestując słynny cytat z Rejsu
"a w polskim country, proszę Pana, to jest taK: nuda. Nic się nie dzieje"
I ciekaw jestem czy znajdzie się Artysta który przedstawi mi pogląd dlaczego on bardziej zasługuje na tę statuetką od kolegów i koleżanek ze sceny Wink

Podobnie rzecz się ma z kilkoma innymi kategoriami. W zasadzie całe Dyliżanse sprowadzają się dla mnie do kilku kategorii: Album, Utwór i Nowy wykonawca.
Moje uwagi dotyczą tylko tej trzeciej kategorii. Zdziwiony jestem że do konkursu nie została zgłoszona wokalista zespołu Garden Party Wink

(nazwisko wszyscy znają). Jednak ubiegły rok miała dość udany,
I śpieszę wyjaśnić dlaczego ja tego nie zrobiłem: otóż wewnętrznie buntuję się przeciwko uznawaniu ich za młodych wykonawców: Ją, Gabrysię Mycielską czy całe pokolenie z NG, nawet pomimo tego że to zgodne z Regulaminem. Historię z wiecznie młodymi i wiecznie obiecującymi już przerabialiśmy ...

i na koniec kategoria Wydarzenie Roku. Przypomniały mi się komunikaty hydrologiczne: stan wody na Bugu we Włodawie ...
Stany alarmowe już dawno zostały przekroczony.

Stan imprez w kraju: przybyło 1 (Ustrzyki) ubyło 1 (Frombork)
Stan zespołów w kraju: ubyło ..

tak głosującym pod rozwagę ...

Mayster

Stradivarius

Szanowny Maystrze,

Całe pokolenie NG to młodzi wykonawcy, ludzie w wieku 17, 18, 21 lat. Wiecznie młodzi? Wiecznie obiecujący? Wiecznie?
Żart?
Myślę, że Mayster po trudach imprezy w Warszawie musi wziąć trochę więcej wolnego by zregenerować nadwyrężony organizm.

Pozdr.

Stradivarius

Mayster

Taylor Swift w wieku 17 lat nagrała pierwszą płytę Wink

No niby dziewczyny z NG też ...

poniekąd masz rację z wiecznie obiecującymi, ale to nie tylko mi NG kojarzy się z Konradem. Gdzieś czkawką się odbija wcześniejszy romans. Czasami tak bywa i nic na to nie poradzisz.
Bardziej mi chodziło o to że nie są to już Nowi Wykonawcy country. I to zarówno Krysia i Agata jak i wspomniane wyżej Gabrysia oraz osoba ukrywająca się pod inicjałami KB. Chociaż zgodnie z regulaminem w tej kategorii mogą startować.

Ale problem leży gdzie indziej, fajnie by było gdyby ta nagroda była naprawdę odskocznią do realnej kariery. I to nie ważne z której stajni, czy z którego miasta będzie dany wykonawca pochodził. A tak spieramy się tylko o kawałek metalu ...

też pozdrawiam
a co mi tam

teachair

Stradivarius

Maystrze,

Cenię bardzo młodość. Ale jeszcze bardziej mądrość.
Co może wyśpiewać 17 letnia dziewczyna? Może być sprawna wokalnie, może mieć świetną technikę śpiewu i gry na gitarze, jeśli uczyła się tego od wczesnych lat życia. Ale z natury rzeczy nie ma żadnych prawie doświadczeń życiowych, niewiele o świecie wie. W związku z czym może coś nieźle odśpiewać, ale niewiele w Jej wykonie będzie prawdy o życiu, niewiele prawdziwej sztuki. A to cenię najbardziej. Dlatego nie fascynują mnie debiuty nastoletnich gwiazdek lansowanych przez wielkie, komercyjne wytwórnie płytowe. I dlatego nie przemawia do mnie ich twórczość.
A co do odskoczni do prawdziwej kariery?
Więcej wiary Maystrze życzę, więcej wiary.
Niektóre , niektórzy z nich zrobią ją na pewno.
Pozdrawiam,

Stradivarius

Mayster

Ależ ja trzymam za to kciuki. Bezdyskusyjnie!

Rzecz ma się do tego że zwolniłbym tę kategorię dla absolutnych debiutantów.
W nocy nie chciałem strzelać, ale Krysię po raz pierwszy na scenie widziałem 3 lipca 2010 we Fromborku. Dlatego nie trafia do mnie przymiotnik "Nowy"

niech się bierze za bary z Alą w kategorii Wokalistka Wink

PS. Ma ktoś może znajomości na granicy? ... 27 kwietnia będę wracał z Białorusi Smile

Stradivarius

Kategoria dla absolutnych debiutantów?
No to trzeba byłoby zlikwidować tę kategorię. Tylu jest na naszym rynku countrowym absolutnych debiutantów.
W nagrodach CMA na których wzorowana jest idea Dyliżansów kategoria Horizon Awards ( może to teraz inaczej się już nazywa?) dostępna jest także dla uznanych, choć ciągle jeszcze młodych i obiecujących artystów. A przecież absolutnych debiutantów u nich Ci dostatek.
Myślę, że właśnie w naszych warunkach ta kategoria nagród może być wyjątkowo cenna. Może stanowić dodatkowy doping dla młodzieży, której na naszym rynku jest wyjątkowy deficyt.
W 2010 roku we Fromborku Krystyna Mazur wystąpiła z płytką z dosyć przypadkowymi podkładami. Nie miała wtedy jeszcze żadnych doświadczeń choćby w pracy z zespołem muzycznym , z którym teraz występuje na codzień. Uważam, że to właśnie bardziej dzisiaj, a nie wtedy powinna była być zgłaszania do kategorii Nowy Wykonawca Roku.
A do kategorii wokalistka? Zapewne też, ale żeby zaraz ścierać się z Alą? Jeszcze trochę za wcześnie.

Stradivarius

teachair